Vaste medewerkers

Dick 1 Dick 2 Ik ben geboren op 22 april 1960 in Numansdorp op de Hoeksche Waard, één van de zeven Zuid-Hollandse eilanden. Na de lagere school heb ik de Rijksscholengemeenschap in Oud-Beijerland bezocht, waar ik in 1979 mijn VWO-diploma haalde. Daarna heb ik gedurende twee jaar de vooropleiding Grieks en Latijn gevolgd. Vervolgens ben ik begonnen met de studie theologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht en aan de Katholieke Theologische Hogeschool Utrecht.

Al die tijd was ik werkstudent, waarbij ik halftime werkzaam was. Tot 1987 als boerenknecht: akkerbouw, fruitteelt en schapenhouderij en daarna als catecheet en pastoraal werker. In 1989 rondde ik de doctoraalopleiding theologie af. Met ingang van 1 januari 1990 ben ik begonnen als geestelijk verzorger in het verpleeghuis De Lozerhof in Den Haag. In die tijd heb ik de kerkelijke opleiding van de Nederlandse Hervormde Kerk gevolgd en afgerond.
Op 14 november 1993 ben ik bevestigd als predikant voor bijzondere werkzaamheden van de Hervormde gemeente te 's-Gravenhage-Loosduinen. Die bijzondere werkzaamheden omvatten de voortzetting van het werk van geestelijk verzorger in De Lozerhof. Daar ben ik tot 1 maart 2003 in dienst geweest.

Op 9 maart 2003 ben ik bevestigd als predikant van de (toen nog) Samen op Weg gemeente in Elst. Deze gemeente is met ingang van 1 oktober 2005 Protestantse gemeente geworden. Het aantrekkelijke van deze gemeente vind ik dat het een wat grotere gemeente is waarin veel betrokkenheid van de leden is en dat we als predikanten en de jeugd- en jongerenwerker in een team kunnen werken. In deze gemeente krijgen de predikanten veel ruimte om zich te ontwikkelen. Ik heb daarbij nog altijd het gevoel dat het steeds beter wordt.

Ik ben predikant vanuit mijn persoonlijke geloof. Het is dus geen rol die ik speel, los van mijn eigen overtuigingen. Maar aangezien persoonlijk geloof zich ontwikkelt, ontwikkelt het predikantschap zich ook. Het is mijn overtuiging dat de tekst van de Bijbel en het spreken van de kerk zichzelf moeten bewijzen. Het mag dus op alle mogelijke manieren bevraagd en getoetst worden. Dan moet blijken of het standhoudt. De Bijbel en de traditie zijn niet boven elke twijfel verheven. Door de geschiedenis heen hebben mensen op hun manier het geloof, hun visie op het leven en de wereld, verwoord en vorm gegeven. Op precies dezelfde manier doen wij dat: met gebrekkig inzicht, mede gevormd door de cultuur van de tijd.

Bovendien denk ik dat de goddelijke wereld zich niet uitsluitend via kerkelijke kanalen ontsluit. We kunnen dus met open oog en open oor in de wereld staan. De mens moet zijn kracht in zichzelf zoeken. Dat is de plaats waar het goddelijke werkt. Er kan dus geen sprake zijn van macht of dwang in de godsdienst. Niemand kan een ander voorschrijven wat hij of zij moet geloven of doen. Daarom is ruimte belangrijk, ruimte en vrijheid. Die wil ik graag bieden.
Met ruimte en vrijheid wil ik je graag ontmoeten.

Jeroen 1 Met veel plezier en aandacht ben ik predikant. Het is voor mij een uitdaging en een waagstuk om in deze moderne tijd op zoek te gaan naar de betekenis van het leven. Hoe geven we zin aan ons bestaan? Deze oervraag prikkelt mij. De christelijke traditie helpt mij om daar richting aan te geven.
Om God en geloof bespreekbaar te maken in kerk en samenleving maak ik graag gebruik van de taal van de kunst. Muziek, beeld en woord helpen om de aloude grote woorden als ‘genade’, ‘verzoening’ te vertalen naar de moderne tijd. En wel zo, dat er alle ruimte blijft voor God en de mens. Geloof is net als het leven zelf altijd in beweging. Het is een kunst om de vaart in deze beweging te houden.
Populaire muziek is een eerste taal die mij helpt om de oude woorden nieuw te verstaan. Zo brengt het ontroerende ‘Ken je mij’ van Trijntje Oosterhuis mij dicht bij de kern van het geloof.

Ken je mij?
Wie ken je dan?
Weet jij mij beter dan ik?
Ken je mij?
Wie ben ik dan?
Weet jij mij beter dan ik?

Dit lied is een bewerking van Psalm 139. Hierin spreekt de dichter zich uit dat ik me gekend mag weten bij de Eeuwige. Bij deze God mogen we ons als mens thuis voelen. God wil zich met de mens verbinden. Verbinden is een woord dat me dierbaar is. Kerntaak van mijn werk als predikant is voor mij het zoeken naar betekenisvolle verbindingen. Als predikant probeer ik verbindingen te leggen tussen God en mensen, tussen mensen onderling en tussen mensen en de wereld en samenleving, waar we deel van uitmaken en waar we ook verantwoordelijk voor zijn. We zijn namelijk ‘relationele’ wezens.
Geloof betekent voor mij ook het vorm geven van een verlangen. In de christelijke traditie wordt namelijk gesproken over een samenleving waar de laatsten de eersten worden. Een maatschappij waar de kwetsbaren een volwaardige plek mogen hebben.

Mark Rothko: zonder titel

Het werk van de Amerikaanse kunstenaar Mark Rothko weet op een subtiele manier het verlangen te verbeelden. In zijn werken proef ik de hang naar een andere wereld. Een verlangen naar een werkelijkheid achter die waarin we leven. Zijn werken zijn ook verstillend. Het geniale van zijn werk is dat het de kijker prikkelt om op een andere manier naar het leven te kijken. Het te beschouwen om daarna veranderd weer in de wereld terug te keren. ‘Want achter die woorden en die kleuren verbergt zich uiteindelijk het geheim van het niets, waar God, of het Andere, zich kan openbaren.’

Iemand die me als predikant steeds weer inspireert is de filosoof Levinas. ‘Het gelaat van de ander’ is het grote thema in zijn werk. Hij meent dat waar mensen elkaar werkelijk durven aanzien vooroordelen verdwijnen. Daar waar ik de ander in de ogen durf te kijken ontdek ik mezelf, een kwetsbaar mens dat aandacht en liefde nodig heeft. Wanneer je dit ontdekt wil je dit ook aan de ander geven.
Door allerlei ‘zingevingsactiviteiten’ te organiseren wil ik als predikant mensen helpen werkelijk interesse te hebben voor de ander. Mensen zijn niet gelijk. Iedereen is anders. Maar we zijn wel gelijkwaardig, ‘van gelijke waarde’. Dus kan en mag de één zich niet boven de ander plaatsen. Ieder mens telt, is van waarde. Als predikant wil ik dit dan ook samen met anderen uit de kerk handen en voeten geven. De kerk staat dan ook midden in de wereld en niet daarbuiten.

Tot slot nog even een kort citaat van de theoloog Dietrich Bonhoeffer. ‘Christus roept christenen niet uit de wereld, maar roept ze Hem in de wereld na te volgen, en gerechtigheid na te streven. Geen theorie zonder daden, geen scheiding tussen het rijk van Christus en het rijk van de wereld. De kerk per definitie een verzetsbeweging.’ Woorden maar geen daden, zouden wij zeggen.

Naast mijn werk als predikant geniet ik van lange wandelingen door het landschap. Of ik stap voor een stevig rondje op de racefiets. Ook mag ik graag energie kwijt aan een paar uur ‘beeldhouwen’. Mijn wortels liggen langs de Zeeuwse kust, waar ik in 1961 geboren werd en mijn jeugd doorbracht in Middelburg. Na een studie aan de Christelijke Pedagogische academie in Middelburg en de studie Theologie aan de Rijks universiteit te Utrecht, werd ik in 1990 predikant van de Hervormde kerk in Gorssel (bij Zutphen). Sinds 2000 ben ik predikant bij de Protestantse Gemeente Elst. Hier woon ik ook samen met mijn vrouw Karin Spelt. Onze dochter, Frederike, woont in Zwitserland en onze zoon, Thijmen, in Nijmegen.

Sinds 1 januari 2023 ben ik door de Protestantse Gemeente Elst voor 50% van mijn werktijd aangesteld als diaconaal predikant. Voor deze invulling laat ik me door het volgende citaat van Mattheüs leiden:

"Want Ik had honger en jullie hebben Me te eten gegeven, Ik had dorst en jullie hebben Me te drinken gegeven, Ik was vreemdeling en jullie hebben Me opgenomen. Ik was naakt en jullie hebben Me gekleed, Ik was ziek en jullie hebben naar Me omgezien, Ik zat in de gevangenis en jullie kwamen naar Me toe.'' (Mattheüs 25, 35-36).

Christus navolgen betekent het in woorden en in daden bouwen aan een samenleving waarin ieder mens telt. Een rechtvaardige maatschappij, waar mensen zo samenleven. dat welzijn en welvaart eerlijk worden verdeeld.

De basisregel waarin rechtvaardig samenleven wordt vormgegeven, is bondig samengevat in de woorden: ‘heb je naaste lief zoals jezelf’, (Mattheüs 22: 39). Dit is een stevige basis voor diaconaat. Dit liefhebben van de naasten wordt concreet in de houding die Jezus had naar de meest kwetsbare mensen in zijn omgeving. Hij treedt keer op keer op ten gunste van mensen die ziek zijn of uitgestoten, die honger hebben, geen thuis hebben of in de gevangenis zitten. Diaconaat is met andere woorden: de kwetsbaren een stem geven en tegelijk hun situatie in de samenleving verbeteren.