Poëzie probeert het onuitsprekelijke tussen de regels door weer te geven. 'De sensatie van het uitgestelde begrip'. Zo omschreef T.S. Elliot het lezen, voelen en niet helemaal begrijpen van poëzie. Een gedicht brengt vaak beter onder woorden wat we voelen, ervaren dan een zakelijk geschreven verhandeling.
Daarom zijn ook veel gedeelten uit de uit de bijbel puur poëzie. Denk aan de Psalmen, Hooglied, Spreuken, en is het evangelie van Johannes niet één groot gedicht?
In het volgende gedicht van Rutger Kopland lezen we over herinneringen aan een vol en rijk leven, een huis met kinderen, lawaai, leven. Op het einde van het bestaan is het echter stil. Maar toch ook weer niet. Want een geliefde, of is het de geliefde, komt naast de dichter zitten. De eenzaamheid wordt doorbroken. Voor even. Maar dat is meer dan voldoende.
Onder de appelboom
Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom
ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom
toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom
en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was
gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.
Rutger Kopland
uit: 'Onder het vee'
Uitgeverij G.A. van Oorschot, Amsterdam 1966
